içimde rutubet var ateþ tenimde suç gibi gizli sýcak kelimelerimi kurutanlar saydamlaþýyor gözbebeklerimde mekanikleþmeden ruhum makinelerden arýndýrýn mabedimi kaldýrým taþlarý kadar huzursuzum aðýr cinnetlerim yarabilir topraðý
bir iç çekiþin kalbi oyan titremesi gibi deniyorum nefes almayý acýlý yaðmurlarýn varoluþ da yarattýðý gölet buharlaþtýkça kutsallaþýyor
rujun kýrmýzýlýðýnda ilk öpüþmenin tadý acýmtýrak
aðzýmýn içi pas ve içinde unutulmuþ ses
hevesleniyor yüksek bir tepeye çýkýp rüzgarla dillenmek kopkoyu harfler gýrtlaðýmda birikiyor çýrpýndýkça içime týktýðým kadýn vazgeçiyor dipsiz zincirlenmiþ isimsiz bir seviþmek
gözlerimi diktiðim uzaklarda sonrasýzlýðýn metni evren karanlýk korkmuyorum korkmuyorum çünkü soðumuþ, duyarsýz yataðýnda kalbim tülden, yolunu sahibine alan bir gemi bütün inançlardan kovulmuþ öksüz ve esmer hayat giderek çürüyor ýssýzlýðýn rengiyle akýyor su
küçük bir noktada gülümseyen fotoðrafým kendini ararken anlamsýzlýðýn kargaþasýnda yalancý sönmüþ bir yýldýz gibi yalancý ve karanlýðým