dönüp duruyorum
içinde bir kuyunun
týkamýþ aðzýný serum þiþesi
kara yere akarlý deliðin
tanrým
yine beni gözlerim açýk mý uyuttun
sedyesinde gecenin
az sonra tükenecek gücü
nefesimi sýkan parmaklarýn
o söz canýmý iðneden çok acýtýyor
yalan söylemeyin
biliyorum
geçmez benden panikataklarým
boþuna bunca telaþ
azrail baþka çatýda
görüyorum
korkutmayýn oðlumu
fazlasý taþýyor bedenimden
bin ömre yetecek bir ölümün