beyaz bir kefenle örtünüyorken toprak
çýð tutar eteklerin
kar taneleri üþür kaþlarýnda
kuþlar ölür
kýþlar titrer bakýþlarýnda
köklerinde uyur baharlar
gövden beyazlarý kürür
bak yüzün çamurlaþýr
tomurcuklarýna ölüm yürür
çek baþýný
gömül yamacýndaki derinliklere
kim tutar seni
toprak döllenmeye görsün bir kere
omuzlanýrken koca bir mevsim
sapmasýz fýrlar zemheri
kazýnýr etine kuþpalazý bir yangýn
yinelenir aþkýn ezberi
kötürümdür bu þehirde aþklar
kuzgun istilasýndadýr bütün sahil
musallalar kurulmuþtur
bir iþgalin kalýntýlarý uyur kýyýlarýnda
vebalý bir salgýndadýr geceler
çocuklar uyur kollarýnda
vurulur çelimsiz bir düþ
kömür karasýna keser gece
diklenirsin ya tipiye inat
ýskalamaz fýrtýnalar
yapýþýrsýn ayaklandýðýn yere
yalancý baharlara çýkar adýn
pusudadýr filizkýran fýrtanalar
yeþil yapraklarýnda kömürleþir
üzerine çiðler yaðar
dýþarýsý soðuk
dýþarýsý kar
bilirim ki kafesler sana dar
birazdan duvarlar çatlar
dingin bir þafak belirir
biter
biter bu artçýlar
çek kendini
sokul yamacýna
gövdende uykuya dalsýn ayaz
bekle güneþi
bekle
bekle biraz