Bazen hayatýn öyle bir noktaya gelir ki; Yapman gerekenler konusunda hiç bir fikrin olmaz. Nerde konusup nerde susacaðýný bilmessin. Hatta bazen elini ayagýný bile nereye koyacaðýný þaþýrýrsýn. Bazen iþte öyle anlar gelir ki; Hayatýnda sorun olmadýðýna aðlarsýn. Aglamak için izlediðin filmler olur ya da. Ya da gider bir kahve alýrsýn ve, Oturursun koltuða. Sonra aðlamaya baþlarsýn. Nedensiz. Aglamak için bir þeylere gerek duymadýðýný hissedersin. Yalnýz olmak yeter. Bu kadar özgür olmak yeter aðlamaya bazen. Yalnýzlýðýmý seviyorum derken kendini avuttuðunu anlarsýn, Sonra tekrar aðlarsýn. Bazen olur böyle anlar iþte. Gidememek istersin. Özgürlüðünü kýsýtlýcak birini ararsýn. Sevmek istersin, Kýskançlýklarda hayat bulan bir aþk istersin. Olmaz ama iþte. Olmuyorsa zorlamayacaksýn iþte. Anadan doðma yalnýzýz biz iþte. Sosyal Medyada Paylaşın:
EcemKaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.