Sonra; Acý bir matem sarýyordu gözlerimi,biraz daha yaþlanýyordu göz yaþlarýmýn deðdiði yüzüm..Mutsuzluðun yer edindiði bir kaç bedenin koynundan kaçýp gelen çaresizliðimi sahipleniyordum. Hiç düþünmediðim sancýlar beliriyordu solumda,hiç öpmediðim sokaklardan geçiyordum.Ezberlediðim yollarýn caddelerinde yürümek kaybediyordum aklýmý. Bir hiçin hiçliðiyle savaþýydý aslýnda..
ELif YILmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.