Gel! Siyahî, beyaz, sarý, gri, melez, Turuncu, mavi, eflatun, güvez Irk-mýrk, renk falan fark etmez. Sarhoþ, ayyaþ, kumarbaz, Ýster dört kitaba tabi bir softa, Ýster baþka dinli-dinsiz, Veya Ýpli –ipsiz, beynamaz, Fark etmez gel!
(Sadece düzenbaz, hilebaz Yalakacý, soytarý, madrabaz Dangalak, dönek ve fýrýldak hariç Bir de satýlýk-kiralýk-hain, katil, tetikçi ve gammaz deðilsen Ýyi hoþ olur ki; bunlar insan karakteri olamaz) (1)
Ne yersen ye Ne içersen iç Zýkkým veya nar suyu Erkek-kadýn-Yaþlý-genç, evli bekâr, Uzun boylu-cüce Zayýf-þiþman Mekkî-medenî Þehirli-köylü Veya bedevi konuþtuðun dil de kökenlerin de farketmez. Ýlgilendirmez beni. Yeterki, Küçücük bir akýl kýrýntýsý olsun beyninde. Biraz da vicdan yeþermiþse Yüreðinde, Gel! ............................... Gel a caným! Bütün öðrendiklerini Unut da gel! Sevmeye gel!
Ýçindeki “SEN”i Öldür de, Ýnsan olmaya gel ..................... Eðer sen “Sen”i atarsan Ben de “Ben”i .................. Dünya kardeþ, Dünya Cennet Sevda dinimiz Sevgi ibadetimiz olur! Söndürürüz iþte o zaman! Þu alev alev yanan cehennemi... .................................
(1) Mevlana Celalettin-i Rumi insanlýðý gel diye çaðýrdýðýnda yukarýda Anýlan insan karakterlerinin çoðu o çaðda yoktu. Tarým kültüründe Olduðu gibi –mýsýr piçi misali- sonradan türemiþtir.
Celâl Çalýk Sosyal Medyada Paylaşın:
kardanadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.