MEYHANE
Uçsuz bucaksýz bir þehrin ücra bir köþesinde
Küçük, yýkýk dökük, mavi boyalý bir meyhane.
Karanlýðýn ortasýnda tek baþýna duruyor,
Görüntüsüyle gecenin gizemini bozuyor.
Kapkaranlýk gecede parlayan bir çift göz gibi
Farkediliyor çok uzak bir mesafeden dahi.
Yanýna yaklaþtýkça daha da artýyor sesler
Belli ki iyi eðleniyor içeridekiler.
Ýçeriye girince gýcýrdayan kapýsýndan,
Müthiþ bir içki kokusu alýr aklýný baþýndan
Alýrsýn içkini ve oturursun bir köþeye,
Baþlarsýn çevredeki insanlarý seyretmeye
Herkesin farklýdýr önünde içkisiyle mezesi,
Ama sarhoþ olmaktýr hepsinin ortak gayesi
Kimi kurdurtur masasýna padiþah sofrasý,
Kimininse bir þarap þiþesi bir de bardaðý
Kimi kahkaha atar içerken, güler eðlenir
Kimisi de hýçkýra hýçkýra aðlar, dövünür
Kimse düþünmez vereceði hesabý içerken,
Daha yeni baþladýk derler henüz çok erken
Ama her dükkanýn bir kapanma saati vardýr,
Ve zamaný geldiðinde bu dükkan da kapanýr.
Ne zaman kapayacak meyhaneci dükkanýný,
O zaman ödeyecek herkes kendi hasabýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.