Annemdi

ilk yalnýzlýk
kaybedincedir anneyi...

aðaçlar ýsýtmýyor
ruhumun yüreðini
nerdesin anne...

annemin kar gibi saçlarýnda
yanýyor kara sevdalý yüreðim...

ne kim uzak olursa olsun aramam
annemin ellerindeyken ellerim...

bir ona þiir okuyamam , anneme
bilirim üzülür kýyamaz sözcüklerimde bile...

bir sana böyle kötüyüm böyle hayýrsýz
ama baþka kimsem de yok ki anne...

þehir benden habersiz üstelik kýþ
hiç bir pencerede gölgen yok anne
baþýmý kaldýrýp bakasým yok dünyaya ...

annemdi aðlayan yoksul bir balkonda
evden kaçmýþtým ýlýk bir yaðmurda
þimdi yoksul balkonum ýlýk yaðmurum yok
vefasýzlýðýmlayým...

öksürük nöbetlerim gece ateþlerim kanamalarým
annem dikiþ dikiyor yemek yapýyor
sabah oluyor gülüyorum...

istanbul’da gün hiç böyle güzel batmamýþtýr
güneþ arka odada annemin yüzüne vurduðunda...

sokaklarda kýþ sessizliði is kokusu
sevgiler puslu camlar ardýna kapalý
ayaklarým paçalarým yine çamurlu
anneyi özlemek temizler her ruhu...

çok yoksulduk o temmuz
güneþ baþa çýkamadý özlemleriyle annemin
emeðinin gölgesi
su serpti yüreklerimize...

ilkyazla ýsýndý renkler
sular ýlýdý
çocuk sesleriyle açýldý gökyüzü
ama telaþý bitmedi annemin...

uzaktým
geceler çok uzamýþtý
ay ýþýðýna küsmüþtü gözlerim
yeni korkularla tanýþmýþtý iç yaralarým
annem geldi rüyama
bütün kapýlar aydýnlýðýyla açýldý
çilekeþ gülüþlerinin
özlemiþim...

annem neye nereye bakarsa baksýn
bilirim orda ben varým
ben neye nereye gidersem gideyim
bilirim orda annem var...

dað sýralarý vardý önümüzde
taþlar kararýyordu
yollar yýlan gibi etrafýmýzda
annemin yanaðýndaki yaðmurun sesi
son anýma dek yankýlanacak yüreðimde...

anne birgün susar
tüm sessizlikler anlamsýzlaþýr
ucu açýk sorularla geçer ömür
zaman içini doldurduðun boþluktur
annenin yüreðinde kalan sesiyle...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: