Toprak kokuludur benim anam,
Her mevsimin izlerini taþýr yanaklarýnda.
Nasýrlý ellerini öpmeye doyamam,
Alýn terinin lokmasýný tanýdým soframýzda.
Babaannem, anneannem; bir hayal oldular,
Beni karþýlýksýz sevdiler þu fani dünyada.
Andýkça buðulu gözlerimi bekler pýnar,
Mekânlarýnýz cennet olsun ebedi yurdunuzda.
Kýz kardeþim; ben seni hep kývýrcýðým diye sevdim,
Ýkiz gibi büyüdük seninle, izlerimiz yan yana.
Tulumbamýzýn suyunu bugün sensiz içtim,
O yuvadan uçtu dedim semizotlarýna.
Halalarým; babama nasýl da benziyor gamzeleriniz,
Ýnsan sellerinde þimdi aklýnýz kekiklerin sarýsýnda.
Eksilen saçlarýmda yerli yerinde duruyor buseniz,
Yine omuzlarýnýzdayým iþte en masum çaðlarýmda.
Ana yarýsýdýr teyzeler, ben þurubundan içmedim,
Þefkat denen týlsýmý saklý, þahit olduklarýmda.
Evlatlarým þanslý, üç gülün eniþtesiyim,
Emekleri az deðildir þu taze fidanlarýmda.
Kýzým yok þimdilik, dört duvarýmda böcek sesi,
Allah’ýn emriyle gelinlerim gelecek duvaðýyla.
Düþündükçe kulaklarýmý çýnlatýyor bülbül nefesi,
Elbet bir gün bitecek hasretim, ilahi yazgýda..
Son nidam sanadýr, ey hazanda gelenim!
Helalim, ela gözlüm, sen ki ruhuma deva.
Yarýn anneler günü, bu aðaca gölge verenim,
Açýlmýþ yelkenlerim her daim muhtaç, rüzgârýna.
12.05.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.