Zaman zikzaklarýnda ezgi dökülür zambaklardan; Aþ olur zeytin tanesi soframýza akþamlarý. Gönül ilâcý ümidden, lezzet peteði ufuktan, Ýner gözpýnarlarýmýza renk renk billûr sularý!
Zelzele titreþimleri olabildiðince uzar: Nefret, acý ve kin, zâlim, rezil, zulmetli ve çirkin! Ve boðulur elbet aydýnlýk göðünde karanlýklar, En ücra köþelerinden kovulur hep, beynimizin!
Yepyeni cevherleri bayrak bayrak duygulu güzel; Þiir þiir döker kalem; bütün kâðýtlar tarlasý! Gökkuþaðýnda rengârenk bulutlardan iner tel tel; Kalem, kalb ve beyin ve kâinat sevgi donanmasý!
Yazar, sýrlarýn sýrrýný sýra sýra her kelime; Çizer, hakikî bir dünya týpatýp oldumolasý! Kýrbaç kýrbaç þakrar da ter döktürür yine zalime; Ve sevgiyi demet demet sunar gönle, varolasý!
M. Halistin KUKUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halistin Kukul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.