karanlýðýn içinden giden bir yol bu dibine kadar zifiri ve ben yollardayým kayýp yollarda bildim bileli
silüetinde hüzünlü bir dolunay ve aç kargalarýn uçuþtuðu zalim geceler köþesinden tutmuþ göklerin daðlarýn zirvesinde o hýrçýn devler pençe çalýp, sataþýyor samanyoluna çýplak, zayýf dallarý kayýnlarýn yalvar yakar ben bir yol tutturdum bu sebepsiz korkular, bu sebepsiz girdaplar bilmem nereye çýkar
... acaba sislerin arasýndan kim çýkacak kaderime sislerin arasýndan bir yol tutturdum öyle ki, bu karanlýk yolun sonu bilemem nereye çýkar
11.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.