Þiirin bir kýyýsýnda ben, bir kýyýsýnda Muhsin Oluk oluk insanlar akýyor, evler, sokaklar, þehirler Sonra hepsi birleþip bir ülke oluyor Peki biz niye alýk bakýyoruz, yaþam dediðimize Sonra da boþunalýðý ve saçmalýðý anladýðýmýz an ölüyoruz Bu aralar ne çok buyuruyoruz cenaze namazýna Zaman hiç mi doymaz Muhsin
Muhsin sözyaþýmýn kaðýdý, kalemimin kýrýk ucu Çokokrem kavanozum, acýlý hardalým Yalnýzlýðýmýn sertacý,konuþmayý unutturan andacým Muhsinim sana susarsam, bil ki aklým martýlarda benim Kargalar ama gaklarsa, peynirli öpücük isterim Hey gidi gidi peynirler hey ve koyunlarýn sessizliði Uygarlýk bize kuzularýn kimsesizliðini öðretti Muhsin Kýrlara burnumuzu sürtmekten baþka ne zevkimiz kaldý Meelemek için bile dublöre ihtiyacýmýz var Hey gidi gidi kýrlar hey, zýplardýk onbeþimizde Þimdi çölde serabýný kaybetmiþ aðaçlar gibi kalakalmýþýz Kanýmýzý emip dallarýmýza kusan þempazelerden býktým Kýzgýn kumlardan serin sulara ne zaman gideriz Dnalarýmýz fokurduyor, bu sýcakta seviþilmiyor Muhsin
Muhsinim kapý gýcýrtým, bale pabucum Ahenkle dans eden saçlarýmýn dibinde Ahenkle haþlanan küçük küçük kadýnlar var Kýrk yaþa gelince ancak anladým her insan yalnýzmýþ Kendimize kendimiz olmayý öðretecek yine kendimizmiþiz Ama bu kadar kadýný taþýyamýyorum artýk Muhsin Sular kesilmiþte, kafasý þampuanlý kalmýþlar gibi köpük köpük içim Ýçim köpürürse karným acýkýr, en karanlýk yerlerim guruldar Biraz tütün dumaný, bir kadeh þarký isterim Sonra kalbimizin en yitik yerindeki aðýtlarý dinleyelim Ah muhsinim ah, içimde öyle çok cazýrtý var ki Frekansý tozutmuþ, eski bir radyodan beterim Köy kahvesi gözlerinle eski þarkýlarý düþünüp Yollarý dejavu kokan þehirlere acýr gibi bakma bana Kaybedecek bir þeyi olmayanlarýn ayaklarýný unutup Bir hedefi olmadan yürüdüðü bu yollar Nice atýlmamýþ çýðlýklarý saklar Bucaðýna küstüðüm bu dünyada öyle boþuna harcanmýþ ki yaþamlar Çölleþmiþ kalplerin kumundan tozdan dumandan Kimse kimseyi görmüyor be Muhsin Çýkýp bir hamanýn kubbesine Paklanmaya buyurun a yoldaþlar, diye baðýrasým var Kaburgalarýma kese yapar mýsýn Muhsin
Muhsin, itina ile aþýk olur musun bana Göðüs kafesimde baþlayýp bileklerimde sonlanan boþluk Tut ellerimden de dolsun Parmak uçlarým uyandýklarýnda anlatýr, kadýným hala Sývazlayýp sakalýna yeni pankartlar açarým gözkapaklarýna, diz kapaklarýna, kalp kapaklarýna Yeni vezinler yazarým En hevesli yerinden baþlar, sonsuza dek tenini okurum
sakýn ses çýkarma ben baðýrýrým tatil bitti ne sistem, ne çark, ne þartlar ne de vatan ne kýzýl devrim, ne kapital faturalar ey kutsal yalanlar defolu feleðin bilmem neresine namluyu dayýyorum kaldýðým yerden devam ediyorum gelin bakayým dünyaya iki çizgi ayaklarým asi bir koþudur özgürlük týmarhaneye kapatýlmýþ dilsiz kadar gergindim beynim bulaþýk süngerine dönmeden söven bir kýrlangýç olmaya razýyým.. Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.