Ýçimi sergileyecek bir vitrinim olmadý hiç. Bir seyyar satýcý kýlýðýnda sevdim hep seni. Bu yüzden, þehrin tüm caddeleri bilir aþkýmý.
Seni, mahalle aralarýna baðýrdým. Kirli peþtamalým, acýlarýma sýðýnak. Emektar tezgahým, iskeleti hayatýmýn. Seni, kimsesiz çocuklara baðýrdým. Cuma’larý, Pazar Yeri’ne. Akþamlarý, lüks semtlere. Yorulmadan durmadan, Kimsesiz, seni çocuklara baðýrdým…
Gece gündüz çalýþacak, Kurtaracaktým güya icralýk aþkýmýzý ya ! Nafile...iki Zabýta el koydu tezgahýma. Son taksitinle birlikte sen de gittin. .... Þimdi bir þaþkýn kýlýðýnda seviyorum seni. Ve þehrin tüm þaþkýnlarý biliyor aþkýmý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
FAHRETTİNKÖSEOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.