Meydandaki Kestane Ağacı

Dönersen
Diye bu mektubu sana yazdým .
Gitmiþ olacaðým, okuduðunda.
Ben kestane aðacýnýn baþýna vardýðýmda.
Yüzükoyun, dümdüz yatýyordu.
Gözyaþlarýmla ona sarýldýðýmda.
Gövdesi hala yaþýyordu.
Aðlaþtýk...Bana yýllar önce
Çizdiðimiz parçasýný verdi.
Dallarýný,dikenlerini sevdim, okþadým.
Onu götürene kadar ,yanýndan ayrýlmadým.
Parçayý alýp ,evimdeki vazoya sakladým.

Dönersen
Her sabah hercai menekþemi suluyor,
Gazetemi okuyor,kahvemi içerken
Apansýz Uyanýrsam’ý dinliyorum.
Cam þiþedeki gemim yakýnda bitecek.
Eðer Hýdýrellez’de biterse;
Salývereceðim onu suya.
Ýçine bu mektubu koyup,
Cevap bekleyeceðim umutla.
Þiir yazarken ellerim hala titremiyor.
Yüreðime söz geçiremiyorum.
Beni dinlemiyor...

Dönersen
Ben bedenen yaþlandým,
Daha donuk bakýyorum hayata.
Ýki kere düþünüp
Öyle yaþýyorum.
Neden mi anlatýyorum bunlarý ?
Dönersen ,
Benim kadar üzülme.
Benim kadar arama aðacýmýzý.
Benim kadar gözyaþý dökme.
Hayatý sorgulayýp,
Gideceðin günü gözleme.

Dönersen...
Dönmezsin ya !
Huzurevinde çift sayýlý bir odada
Çok konuþan ,aðlayan,
Sýrdaþlarýn yanýnda.
Beni belki de tanyamazsýn !
Elimde bir defterle dolaþýrým adý:Araf
Arasýnda sararmýþ bir resim var.
Ben sýk sýk gözlerimi silerim.
Ellerimi saklamam,titriyor.
Kimse kucaðýmda gezdirdiðim
Çatlak vazoyu anlamýyor.

Dönersen
Duvarda sazým asýlý
Masamda Araf’la Zul.
Yanýnda Bahtý revan
Yani benim özetim.
Kütüphanede dört kitap
Þiirlerim vardýr.
Eskiciye verme !
Kapýya koy,sahibi alýr !
Yarým bir þiirim var.
Bitirmek o zamana kadar
Belki de nasip olur...

tu,2012,"Meydandaki kestane aðacý "
Sosyal Medyada Paylaşın: