Son bir tutunuþtu düþmeden önce yalnýzlýðýma Gözlerin çarpmýþtý yüreðimin yangýnlarýna Sönmüyordu hece hece dökülen Saçlarýnýn örgüsünde kalan ýssýz bakýþlarýn Ne zaman kendimden sana yola çýksam Hep bir yanýmda can aðrýsý , bir yanýmda hiçlik türküsü
Kime çevirsem menzilimi yaný baþýmda ölürdü ’ Aþk ’ Örtülürdü bütün anýlar , bütün izleri silerdi yaðmur Þehir ýslanýrdý sýrýlsýklam olmuþ siluetimde Düþündüðüm kadar sevda kalýrdýn aklýmýn odalarýnda Aklýmdan çýkartmaya kalkýþsam , yüreðime düþerdin Sonra aniden bir hastalýk , bir ölüm telaþý Ürkek bir tebessüm
Kýrýk bir sabah Ayak izlerinden toplama ’ Sensizlik ’
Bir sen giderdin kaderimin en kimsessiz yanýndan Ýçimde ’ Hiç ’ kalýrdý Bir hastalýk gibi çürütürdü bütün düþlerimi Parçalardý ayrýlýðýn hayalsiz yanlarýný Ben Ölümü gözlerinde görürdüm
...
Þimdi Yaþamak üstüme bol geliyor
Bir Dað kaçaðý gibi koþturuyorum Ýsmini Ýsmimde unuttuðum ’ Aþk ’ için Anlamýyorum sarhoþ olmayýda hani öyle kör kütük Söver gibi yazýlar yazmayýda Altý üstü ’ Seviyorum ’ Üstünü altýna getiriyorum Didik didik ediyorum bütün hayallerimi Sensizliðin en kýrýlgan yanýnda kendimi kendimle tehdit ediyorum
Olmuyor Olmuyor Efsa
Bakýþýnda kalan mahþer kalabalýklarýnda Bir sýratýn ucunda Bir israfilin dudaklarýnda Ölümü beklemek deðil Canýmý acýtan
Hani kalemi kýrýp Bir yanýnda ’ Sen ’ Kendime ’ Hiçlik ’ yazmak Sonunda ise ’ Aþksýzlýk ’ Kalmak
/...
Olmuyor Efsa , Olmuyor Bir satýrýn sonunda nokta koymadan ölümü sende gizlemek Kendimi ölümlerle kuþatýp kendim dýþý kalmak Birine bakarken bir þarlatanýn suçunu üstüme alýp Bir ömür kendimi sensiz býrakmak Olmuyor seni bir romanýn en son sayfasýnda Vedasýz vedalara mahkum býrakmak
Efsa Dudaðýmdan dökülen tek cennet , gözlerimde kýyamet Dudaklarýmýn en çok gizlediði isim , Þimdi hangi yaðmur temizler Hangisi Aþk der Hangisi Ölüme ’ Biz ’ der
.../
Muhammed Yalçýnkaya Sosyal Medyada Paylaşın:
Düşlerim_Kiralık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.