hýzla seyreden bir araba sanki
kayýyor gerisin geri
uzun bir yolcuðun
bitmeyen ufkuna çekiyor gözlerin beni
kapanmýyor aramýzdaki uzaklýk
yol geniþleyip daralýyor ikide bir
’uçan halý’da gibisin
yönün hep bana...
uzatýyorum ellerimi sana
tutamýyorum bir türlü
sanýrým çarptýkça yüreðim
hep sana geleceðim
hýzlanýp daha da belki
yýldýzlarda kaybolup gideceðim...
ah bu araba
durmak bilmiyor bir türlü,
ne freni var ne balatasý,
düþleri darmadaðýn
yemiþ kafayý sürücü
atmýþ tümüyle kafatasý
dikkatli ol; delinin biridir
yakalarsa seni,
-gitme, kal benimle! diyebilir
yüreðini yedirebilir...
çýldýrmýþ bu sürücü
bastýkça basýyor gaza;
bu bir aþk kazasý
sekizde sekiz sürücü hatasý
yaz iþte yaz
buymuþ cezasý
uzun bir yolculuðun
sonsuz ufkuna çekiyor gözlerin beni...
Þaban AKTAÞ
25.09.1997