küçüktü yarýnlar
bedenimi kemiklerimden ayýrýp kýrýyordu
bulutlarýn arkasýna dalan güneþ gibi
bakýnca yok olan düþlerim
sustu sesindeki noktalar
çitlere takýlan rüzgarýn nefesi gibi
gökkuþaðý hýrkasýný býrakýnca
cümbüþünü çoþturuyordu yalnýzlýðým
karanlýðýmý yarýyordu içime düþen
kýpýrtýsý bilinmezlik ateþindeki
sevinçlerim
öyle serinki bazen duygular
ne geri adým vites atýyor
nede koþar adým ileriye
dolanbaçlý birkaç merdivene girdap yükler gibi
dönme dolap kaderimin arka yüzünde
isteksiz yaþam
biten kuruntularda salkým saçak
yýrtýk geçmiþin savaþ izleri
alný açýk düþlerimin acýlarý
karalanmýþ beyazdan öte topraðýma ölüm gibi
yoktu senden önce yaþanmýþlýk
ötelerde çizilen bir kaç kumdan barýnaklar
içi boþtu hayallerimin
bedenimin
týkanan soluksuz keþmekeþlerimden
saklýmda kalan sadece hýçkýrýk
oysa þimdi sen doldurdun boþluktaki yüreðimin yazgýsýný…
n.altýn 09/05/2012 Ereðli