ben, biz demiþtim ikimize
anladým ki sen
çoktan kovmuþsun bizden beni
niçin üþüyor kalbim
niçin kayýp gamzelerim
biliyor musun
çelik mavi alevde güneþe özenir
her darbede bir þekil gizlenir
çilesini okumamak ne mümkün
ruhu olsaydý çatlardý örs bile
dön de bir bak eserine
uçup giden hayallerin sebebi sensin iþte.
bir meþgale ki
her sabah gözlerime perde çekiyor
ara sýra dalsam da ufuk çizgisine
yedi rengin ahengi beni oyalýyor
akþamlar, ah akþamlar
hiç öyle mi ya
feryadýný duyar gibiyim kar beyaz sayfalarýn
zira yükü hüzün dolu kalemdeki izlerin
her defasýnda
gezinen gölgesinde bulutlarým aðlýyor.
þimdi mevsimlerden bahar öyle mi
oysa gönlümün çiçekleri kuruyor be hancý
bütün çýrpýnýþlarým boþunaymýþ
bir girdabýn pençesindeyim umarsýz
ve sen varsa eðer
sonu mutlu biten aþklardan
bir türkü çal bana ey kemancý. 09.05.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.