Yolculuk

Tükenen gözyaþlarý, yüzlerde kuruyan nem,
Kime isyan edilir, kime söylenir bilmem,
"Yeter duyulan hüzün, yeter çekilen elem"
Ama bunlar boþuna, hiç böyle olmadý ki!

Çaresiz beklenirken yüzlerde o endiþe,
Bu ayrýlýk gününde, nereden olsun neþe,
Þarkýlarda isyan var böyle sessiz gidiþe,
Hiç kimse o diyara neþeyle gelmedi ki!

Ne mevsimi belli, ne ayý, ne günü var,
Bunlar yetmezmiþ gibi ne de gidilen diyar,
Kimi hýçkýrýklarla kimi sessizce aðlar,
Bu çaresiz gidiþte hiç kimse gülmedi ki!

Belli ki bu yolculuk yepyeni alemlere,
Nasýl denir üzülme, geride kalanlara,
Sorsam diye düþünmek boþuna gidenlere
Oraya gidenlerden hiç kimse gelmedi ki!

Kalanlar üzüntülü, yürekler acý dolu,
Kimseler dönemiyor bu uzun ince yolu,
Orda yürekler atmaz, orada herkes ölü,
Bu yolculuktan sonra kimse dirilmedi ki!!







Sosyal Medyada Paylaşın: