“On bin yüz milyon” diyordu ya ufaklýk. Tam o kadar kadýn var hayatýmda. Hepsini öptüm alýnlarýndan Dudaklarýndan Memelerinden. En güzel giysileri ile Parmak uçlarýna basarak Dolandýlar Dünya’nýn çevresini Yine bana geldiler ki Sevdim Dünya’nýn yuvarlaklýðýný. “On bin yüz milyon” kadýn yuttum Gün batýmlarýnda, Doðumlarýnda Ve batma ile doðma aralarýnda. Uzun ve kýsa saçlý, Uzun ve kýsa bacaklýydý. Hepsi çok güzeldi ve hepsi çok çirkin. Þems’ e dedim ki bir gün Tek tesellim sensin. Hasbýhal ederken bir kenarda Aþký yuttum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
eyhayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.