Hep masalar kalýyor görüyor musun?
Darmadaðýnýk böyle...
-Ölüm önce masalarda baþlýyor.-
Bu þarkýnýn sesini aç -Ceren-
Öyle bakalým birbirimize
Hilesiz, provasýz bir aðlamak gibi
Koltuklara kapanmýþ iki çift göz
Ve duvarlarda sýrýlsýklam
Ölümüne sessiz
Ölümüne yaramýza dokunan...
Yine seninle -Ceren-
Sýradan bir akþamýz nasýl olsa
Seninle yine -Hep bizi içiyorum.-
Zeki Müren þarkýlarýndan fena bir acý
Beni öpüyor musun?
Öldürüyor musun?
En çok geceleri seviyorum seni
Iþýklar yüzüne vurunca
Yanýp sönen bir þey gibisin -Ceren-
Bu kalabalýktan yüzüne dokunamýyorum.
Biliyor musun?
Büyüdükçe ölüm dediði insanýn
Daha gerçek bir þeye dönüþüyor.
-Ceren-
Bunu söylemek istemezdim ama
Önce
Ölmez sandýklarýmýz ölüyor.
-Ýþte bu yüzden çok kýrgýným hayat
Çok kýrgýným sana!-
Bugün
Senin baktýðýn güneþe bir pencere açtým. Olmadý.
Ýçim çok üþüyor -Ceren-
Hala altý yanýyorsa
Bir sýcak çayýný içerim.
kýyýdaki adam
beykoz 2012 mayýs
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.