Özlemim
Ölümün sessiz çýplaklýðý arasýnda,
Uçurum kenarýnda yaþanan bir sevda.
Ve can kýrýklarý üzerinde bekleyen,
Ayaklarý kesilmiþ bir kalp var burada,
Göz damarlarý çatlamýþçasýna kýzýl,
Uykusuz gecelerin efkârýyla asi,
Yarýþýn son anlarýndaki gibi yorgun...
Bu deniz suskunluðumun tek þâhidi.
Dalgalar haykýrýþlarýmdýr içimdeki.
Ve sahilde bekleyen ýssýz kýrýk kayýk,
Parçalanmýþ can kýrýklarý gözlerimde.
Aslýnda her zaman yanýnda hissettiði,
Fakat þimdiye kadar tanýyamadýðý,
Hiç bilmediði dalgalarýn yorgunudur.
Martýlarýn denizi özgürlük sanmasý,
Ama hep vapura baðlý yaþamalarý.
Birinin elindeki simide bakarak,
Derinden acý acý içlenmesi gibi,
Yüreðimin en diplerinden gelerek,
Yüreðine kavuþmasýný istediðim,
Ama hep anlatmaktan korktuðum Özlemim...
M. Fatih Bozcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalnızlıkların aşığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.