DİLENCİ...

Kalabalýk cadde,
Ýnsanlar telaþlý, hep koþar adým…
Adýmýmý atmak istediðimde,
Tam önümde durdu,
Kirli avuçlarýný uzattý ve ALLAH rýzasý için dedi.
Þöyle umursamazca baktým birkaç adým ilerledim…
ALLAH’ ýn rýzasýydý nasýl umursamazdým…

Bembeyaz sakalý vardý kirli eline inat.
Yüreði kadar titriyordu elleride.
Eskimiþ kýyafeti üzerinde eðreti duruyordu,
Ýlk bakýþta babam geldi aklýma.
Hep derdi: “ kýzým uzatýlan eli boþ çevirme,
Alan el veren elden üstündür,
Farkýnda olmazsýn Hýzýr aleyhisselam sana elini açabilir”
Diye söylerdi her zaman…

Ya elini açan Hýzýr sa!
Geri döndüm adýmlarýmý ileri attým.
Peþin sýra gidip ilk mesafede yakaladým…
Omzuna yavaþça dokundum, göz göze geldik,
Elini tekrar uzattý.
Alel acele cüzdandan çýkardýðým bir lirayý avuçlarýna býraktým.
Ve sevgiyle gözlerine baktým…
Küçük bir sadaka büyük bir belayý savardý.
Sabah, sabah bunda da bir hayýr vardý…

DUDU BAYRAM /ISSIZ ÞÝÝRLERÝM /ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: