Tek baþýna olmanýn yalnýzlýðý, Kahredici bir þarkýnýn son mýsralarýndan dökülen naðmeler gibi, Eski bir kemanýn kýrýk tellerinde, Aðlayan yüreðimin sýzlayýþýdýr yapayalnýzlýðým.
Bu ilk deðil ki; Gökyüzünün altýnda tek baþýna kalmýþlýðým, Son da olmayacak biliyorum sevdiðim, Bu son dökülen gözyaþým olmadýðýný bildiðim gibi...
Tek sen misin yüreðinin sabahlarýný dört gözle bekleyen? Tek sen misin severken ölümsüz sevdalarla, Ölümü bekleyen bir kanser hýrsýzlýðý ile?
Aslýnda aþkýn çok sevmemek, Çok da sevilmemek olduðunu, Aþkýn kör gözlü, duygu katili bir zalim olduðunu, Bilmeyen tek sen misin sevdiðim?
OSMAN ÖZTÜRK.2011. EKSÝK SAYFA ÞÝÝR KÝTABIMDAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
taflanmevsimi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.