kayıp zaman
yine zaman düþüyor ulu orta satýrlarýma...
’zaman’ diyor kalbim aklýma. Z A M A N..
kimi zaman geçmesi zor olarak saydýðýmýz yalan.
çoðu zmanda kum tanesi kadar kaygan.
nasýlda hýzlý geçiverdi ömrümden kar saydýðým yýllar.
nasýlda sararýverdi ömür takvimimdeki yapraklar.
nerde kalmýþ kalýcý mutluluklar?
kim bilir hangi durakta kaldý çocukluk sandýðým yýllar?!
ardýma dönüp baksam görürmüyüm kendimi?
bulabilirmiyim harcanýp giden zamanýn küllerinde küçüklüðümü..
diyelim ki yelkovanýn saate olan yeminini bozdurabildim diyelim ki geriye doðru akýverdim..
peki dün’ümü ararken, bugünümü kaybetmezmiyim...?
yanunda sayýlý olan ama yeri asla dolmayacak insanlarý, hiç tanýmamayý göze alabilirmiydi insan..?
yoo hayýr.!
bu kadar cesaretli deðilsin sen diye haykýrýyor karþýmdaki bembeyaz sayfam.
sonra dile geliyor parmaklarýmýn arasýna sýkýþtýrdýðým, insanlarýn kalem diye adlandýrdýðý benim ise; can özüm diye sarýldýðým tek parçam..
önce ruhuma dokunuyor daha sonra mürekkebe bulayýpta kendini satýrlara karýþýyor..
vee sonra þöyle sesleniyor bana:
ZAMAN’la oynama Þeyma.., býraK zaman seninle oynasýn. dünü zaten tekrar yaþayamazsýn, býrakta zaman sana bugününü yaþatsýn ...
ÞEYMA SARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.