Kýyýlara vururken keder, Þiþelerin diplerinde, Yokluðu hissedilir yarým kalanýn, Ýzmir’de sahil kenarýnda, Titreyen ellerinin ucunda bir fotoðraf, Çizgi çizgi suratý, Beyaz saçý, sakalý, Güneþten kýsýlmýþ gözleriyle, Bir adam… Dalmýþ uzaklara bakardý,
Her gün böyle yaþanýr mý ? Keyifsiz, Mayhoþ bir tat aðzýnda... Söndürmek ister acýyý, Küllüklerde, Bastýkça acýr parmaklarý, Ýki dudak arasýnda fýsýldar þu sözü; ’Geçmiþine yandýðýmýn dünyasý’
Acýsý dinmez, dindiremezler, Yalnýzlýðý seçmiþtir yürek, Tek arkadaþý karþýsýnda duran engin deniz, Yosun tutmuþ kalbi, Yaþamýn son deminde… Geçmiþte kalmýþ hayata mavi bakan gözleri, Ve söndü ýþýklarý dünyasýnda, Yýkýldý öylece sahilin ortasýna, Son vapurun siren sesleri eþliðinde, Ýhtiyar balýkçý… Sosyal Medyada Paylaşın:
ışıkveheves Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.