KARDELEN GELİNLERİ

Dünya malýna tamah, çocuklarý satmayýn,
Aðýr bir yükmüþ gibi sýrtýnýzdan atmayýn,
Bakýp büyütmek farzdýr vebaline batmayýn,
Sevmediði birinin evine kapatmayýn.

Tam bedene ulaþýp gençliði yaþamadan,
Kabuðunu kýrarak kendini aþamadan,
Gülüp coþup eðlenip kabýndan taþamadan,
Sararýp da gitmesin eloðlu boþamadan.

Kardelenin içine biz ýþýkla dalalým,
Kararmýþ gözlerinin perdesini çalalým,
Sen de âdemsin diye aydýnlýða salalým,
Kýzýný; anasýndan rýzasýyla alalým.

Utancýmýz deðildir kadýnýn güzel gözü.
Peçe leçek ferace karartmasýn o yüzü.
Býrak kendi söylesin içindeki son sözü.
Velisine kalmasýn, ömrünce yanar közü.

Kökünden çözmüþ gibi gündemdeki her derdi,
Üçü beþe çýkardý, geldi yataða girdi.
Çocuk; çocuk doðursun diyerek fetva verdi.
Ucuz iþçi diyenin ayaðý suya erdi.

Býrakýn kendi delsin üstündeki karýný,
Yaþayarak öðrensin ateþini harýný,
Koruyamazsýnýz ki; ömür boyu arýný,
Dik durmayý öðretin var bu iþin yarýný.








Sosyal Medyada Paylaşın: