Yalnızca Kimin

üzerindeki gülüþlü örtü
üzgün yaðmurlu öpücüðümde þimdi
kime ve neye yaklaþsam senin uzaklýðýn
içimde uzanan yollar kývrým kývrým
can çekiþirken düþlerinde
yalnýzca senin...

sessizlikteyken yakalýyorum artýk þiirleri
bu hep böyle gider mi bilmiyorum
acýlarýmýn sesini kimseler duymamýþken
sessizliðe alýþmak istemiyorum
senin üzerindeki gülüþlü örtü
benim yüzümdeki þarkýlaþmanýn tek nedeni olsun istiyorum
bir tek senin gülüþünün þarkýsýyla boðulsun istiyorum acýlarým
yalnýzca senin...

tasýmý taraðýmý topladým iþte
çekip gidiyorum saklý ýrmaðýnýn kýyýlarýndan
gizlendiðin yerden hep gecikmiþ kýþlarýmsýn
hep elimden kaçýrdýðým bir sonraki adreste
beni anlayacak hali kalmamýþ özlemlerinin
orman kokulu bir yazlýða heveslisin
benimse bütün mevsimlerim bir
þehirsizim
sana ayýrabildiðim yaným çocukluðum
o da aðlayan
yalnýzca benim...

bir bütünleþmek sýlasýydý sendeki sanki
bana
bana
uzattýðýn yorgunluk çayýydý gözlerinin
bakýþlarýmýz ikircikli demlenirdi
hep bu yüzden
gözlerinden öpmeyi düþünmek bile
korkutuyordu sözleþmelerimizi
sen yorgunluðunu atarken
yataðýnda yorgun arzularýnýn
ben böyle kitaplara hesapsýz tutkun
senin yanýnda bile hep bir sen arayan
yalnýzca benim...


seninle mutluluklarýmýz uyuþmamýþ olabilir
geçmiþ yanýlgýlardan gelen cahilliklerimizde
elde avuçta kalan ne varsaydýk
aha tam da bu kadardýk iþte
bir yarým bile etmezken hýzlanan bulutlarýmýz
ikimiz ikimizdik iþte
kitaplar da bile bulamadýðýmýzýn ip ucunu
gözlerimizde arama hatasýna kapýldýk
uçlarýmýz kördü
bucaklarýmýz köþesiz
masallarda küsüþecek iri leylaklý
o son tortulu yaldýzý sönük maske
yalnýzca bizim...

sen bende deðilsin
ben de bende deðilim
bende olmamayý paylaþtýðýmýz
bu baþ döndürücü açlýkta
bir tek seni ararken
unutmayý unutuyorum
kaybediyorum kendimi
ve yavan yaban yalnýzlýðý yalnýzca bize düþen bu soðukta
biliyorum kendimi yalnýzca sende bulacaðýmý
bu dað köyleri grisi soðukluðu
yalnýzca bizim...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: