Ey yüreðimi herçü merç eyleyenim
Satýr satýr yazýþým seni özleyiþimdendi
önce nedendi içime saklayýþým baþlayýþým
Takvim yapraðýnýn üzerine seni iþleyiþim
Kurþuni gidiþlerine inattý mavi tükenmez
Dandelindeki ipin inceliðiydi çizdiðim
Yýrttýðým çok geceler oldu...
Ay’la konuþurken suskunluðu öðrendim
Her dolunayda sen doluyordun odama
Ama ben hep boþalýyordum göz saðnaklarýnda
Hasret topraklarýný gece ýslatýrdým birde begonyalarýmý
Bir akþamsefasý anlardý da bir ona konuþurdum
Kaðýtlar dolusu
Susardý kuruyan dudaklarým, zifiriyle ýslardým
Sana yazdýklarýmý ve dokunuþuna
Kaðýt dar gelirdi senin uzaklarda oluþuna
Ve ben her sabah uyanýþlarýmdý düþ görüþüm
Serçe öpüþü gülücüðün uyandýrsýn ölüm sessizliðimi...
Bilirim baðýrsam duymazsýn
Seslensem,yankýsýndaki daðlara söylesem de
Gelemezsin bilirim...
Kelebek kanadý aðýr gelir ,seni yazmalarýma
Saat bile durgunluðunda seni göstermekte
Gidiþinde içimdeki pili de pimi de çektim
Ya senin gittiðine beþ vardý
Ya geliþine...
Durdurulan zamanda
P
a
t
l
a
m
a
s
ý
.
.
.
az kala . . .
Satýrlarýma son vermeden önce
Sonlanana kadar seni sana yazacaðým
Sen bilmesen de ...
duymasan da...
Geliþindeki güzellik gibi þimdilik hoþcakal
Yorulmadým da
Yüreðim aðýr gelir oldu bu aralar
Seni niyeyse yazarken yorulsam da....
Dur kalemimi açýp sabahtan bir daha yeniden...
Seni Ne Çok Sevdiðimi Yazacam Gücümce ....
UYANIRSAM....