SEN VE BEN

Sana elveda demenin,
Çok zor olacaðýný biliyorum,
Ýçimdeki volkan fakýr, fakýr,
Aþkýmýn ateþiyle kavruluyor,
Sen beni hala anlamak istemesen de,
Gönül bu vazgeçmiyor,
Seni hala ilk günkü gibi delicesine,
Çýlgýnca bir aþkla seviyor.

Sen benim için bu hayatta,
Muradým alýn yazým oldun,
Senden vazgeçmek gibi bir fikir,
Hiç geçmezdi içimden,
Ama sen beni öyle kör kuyulara,
Atmaya baþladýn ki sana baktýkça,
Üzüldüðünü gördükçe inan içim yanýyor.


Beni hiç bir þekilde anlamak için,
Çaba sarf etmiyorsun,
Yaptýðým her þeyi kendince,
Çarpýtýp duruyorsun,
Ben ki senin tarafýndan,
Sevildiðine inanan biriyim,
ALLAH aþkýna neden beni,
Dipsiz kuyulara sokup çýkarýyorsun.

Sen ki benim hayatýma,
Güneþ gibi doðdun bir anda,
Bir anlam, bir sebep,bir mana verdin,
Sarýlmam için yaþama,
Tüm yaþadýklarýmýzý,
Görmemezlikten gelme ne olur,
Gidenler kolay, kolay geri gelmiyor,
Ýnan ki sonumuz kötü olur.


Zafer Özcan-(31.10.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın: