Þu anýlar benimle birlikte yaþlanýyorlar
Ama benden önce ölüyorlar
Mutluluklarým üzüntülerime bakýp benden kaçýyorlar
Arkalarýna bakmadan yürüdüler
Üzüntülerim saðanak gibi yaðdý
Güneþimi söndürdüler
Beni bir kör gördü
Bana bir dilsiz anlattý
Bu hayatla nasýl savaþacaðýný
Düþüncelerim bir duvar ördü
Ýlk önce okudum sonra düþündüm
En hakiki yolu buldum sonra döndüm
Çünkü bu halde olan insanlar çoktu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.