AZAP
Gül ağacı mıyım ben, her gelence sevilim
AZAP

Gül ağacı mıyım ben, her gelence sevilim


Gül ağacı mıyım ben, her gelence sevilim




"An an yerinden kopuşta düştü, tüm değerler
Neşe dolu damlar da, otlara kaldı
Bağlar ve bahçeler de, hepten viran
Sahipsizliğimiz, nankörlüğün hışmına uğradı
Çöktü üstümüze, yozluk ve ayrıklar
Tüm tarım alanlarını betonlar sarışta, kökten kazındı
Bu ne hal, bu ne gidiştir böyle
Hızına; en büyük facialar bile, ulaşamadı
Uğruna tüm hayatımızı adadığımız sevgililer
Aslında bir kuruşluk, baharmış
Dost dediklerimiz, yedi ceddimizi yakıp dağlamış
Biz nelere sarılmadık ki, kimler için çırpınmadık ki
Bir incirin yaprağı bile, olan olmadı
Gün be gün, tüm değerlerimiz solduruldu da
Bir an olsun, halin nedir diye soran olmadı… AZAP...








“Her gönül toprak olup, Hakk’a hesap verecek
O gittiğin yerde ki, yağdan kıl çekilecek”



Her daim de berduşsun, her güzele de koştun
Hep kudurdun da durdun, çek artık eli gönül
Geçlik uçup da gitti, fark etmedin sarhoştun
Her gördüğünü yalar, ar ettir dili gönül

Çöp saman bir sayılmaz, iyi kötü sıyrılmaz
An bulur an yaşarsın, halim nedir demezsin
Sanma herkes sana dost, it itten de ayrılmaz
Burnun ucu dik senin, yanlış yolan dön gönül

İnadın keçi gibi, bazen hoş söz küfürdür
İman kalp ilacıdır, hakkını doğru kullan
Sokma içe fesadı, bazen küfür övgüdür
Her laftan da huylanma, iyice bir tart gönül

Dön bir etrafına bak, ne krallar ölüyor
Dünya malı dünyanın, kefene cep kim dikmiş
Kabir almaz ki malı, herkes cıbıl dönüyor
Ne güzeller çürüyor, devşir aklını gönül

Hiç bir şey de aslında, olduğu gibi değil
Kuyruğuna basınca, ortaya iblis çıkar
Has bir yürek bulursan, durma önünde eğil
Sen çalışıp uğraş ki, ihlasın dolsun gönül

Nerde kaldı mecnunlar, Ferhat dağı yol oldu
Leyla’nın adı kaldı, tatlı şirin ekşidi
Çürüdü cümle aşklar, yerle yeksan çöl oldu
Bunca yıl yaşadın da, sana ne kaldı gönül

Hayatı adadığın, bir kadehe satıldı
İş olunca geldi de, sonrası tanıdı mı?
Namertlik çökmüş kalbe, pak fücura katıldı
Döneklik baş köşede, has evlat köle gönül

Tüm varını verdiğin, bir pula sattı seni
Uğruna çürüdüğün, bir tas suyu sunmadı
Aslan gibi olsan da, sevdiğin çakal geni
Hiçbir şey baki değil, akıllan artık gönül…





( 07.05.2012 ) AZAP…






Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.