Büyük düþüncelerle sebeplere sarýldým; Kelebek benekleri hep Seni sundu bana. Ýz sürdüm sonsuzluðun dapdar kývrýmlarýnda; Her yerde o ilâhî mesaj okundu bana; Bülbül ötüþlerinde her an Seni aradým!
Ýnim inim inledim bir bebek gülüþünde; Musalla taþlarýna damladý gözyaþlarým. Bu muazzam semâda her kuþ süzülüþünde, Ben ki, bebekle , kuþla bir, hayata baþlarým; Renk renk gökkuþaðýnda adýn okundu bana; Güneþ doðuþlarýnda, güneþ batýþlarýnda, Her an Seni aradým, her an Seni aradým!
Bir çiy berraklýðýyla, yavru bekleyiþiyle; Mahzûn bir vaziyette, iki büklüm secdede; Mukaddes bir haz ile herkes kendi eþiyle; Ve; duâda kâinat sanki ihtiyar dede, Susamýþ dudaðýyla öyle dokundu bana. Çöl ortasýnda yalnýz, her an Seni aradým!
Karýnca yuvasýnda bekledim gündoðumu; Bir kuþun gagasýnýn maharetine daldým. Ummânlarýn dibinde bildim ne olduðumu; Maðmanýn ortasýnda buz gibi donakaldým!
Muhabbet iklîminde kalbim öyle muzdarip; Her þey garip, ben garip; ben garip, her þey garip! Dökerek ortalýða tüm varýmý yoðumu; Melekler kâinatý bir daha budu bana. Bir yaydan fýrlatýlmýþ bir ok misâli benlik; Yaralý bir kuþ gibi boynum önümde eðik; Fakat uçmaða hazýr, her an Seni aradým!
M.Hâlistin KUKUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halistin Kukul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.