ÜRYAN
Ruhum yalnýz seninle yaþadýðýmda hoþtu.
Varlýðýnla varlýðým aydýnlanarak coþtu.
Yokluðun aðýr geldi bütün gündüzler loþtu.
Yüreðim pýr pýr eden kýrýk kanatlý kuþtu.
Düþümde karabasan keder kurþun atýyor.
Saramadýn yaramý gün ufukta batýyor.
Acýlarýn üstüne yokluðunu katýyor.
Açýk arttýrmalarda dertlerim yok satýyor.
Göðsümde keskin acý özüm titreyen yaným.
Almadým muradýmý kapattým gönül haným.
Öfkeyle pýhtýlaþtý kesseler akmaz kaným.
Gümüþ bir çerçevede yanýk bir ezgi aným.
Çaresiz takvimlerden günleri yalnýz saydým.
Yaðmurlu gün elini ellerimde bulsaydým.
Sýrýlsýklam bakýþýn nazarý ben olsaydým.
Yitirmezdim umudum gülün olup solsaydým.
Aþkým tabandan çöktü sol yaným üryan kaldý.
Býrakýp gittin garip yastýðý giryan aldý.
En sevdiðin kokuyu soframa büryan saldý.
Usumu ürkütücü acý hezeyan çaldý.
Hüznümü yudumlarken tenimde sevda piþti.
Çürütürken neminde geceye hicran düþtü.
Merhemim olmayýnca tabib çýbaným deþti.
Felek vurdu kazmayý mezarý derin eþti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.