Yýllara sürgünüm kýyýsýnda yaþadýðým ömrümün kaç zamaný daha eskitirim, gücüm yetmeden sessizce beyhude yýllarým yetim benliðimde günden güne eridikçe bilmedim... kaybolan yýllarým þimdi nerde? yeni uyandým, yeni doðan güne gözlerim bir takvim yapraðýna asýlý kaldý; öylece! Buðün dogum günüm, gülmedim þöyle gönlümce.
Hep hayatý yazdým; en karasýndan. Hep beni bildim, kaybettiklerimle yeniden...
bir solgun resim daha çizdim, siyah beyaz çerçevesi olan umutlarýmý, sonbahara ektim... ayazýnda savruldum! bildiðim tek mevsim eylül ben baharýn kýzý olsam ne yazar! ben baharlarý dünde unuttum ömrümü ayazlarda sahipsiz koyarken þimdi! gölgemden korkuyorum söylediler... inanmadým bugün benim doðum günüm Doðduðumu bilemediðimden inanmayýþým
zamansýz düþtü cemreler yüreðime, ýslandým hayatýn en zor ikliminde bakýndým dost bildiklerime... sarýldým dört bir yanýmda var hep dediklerime koþtum ! vakitsiz yoruldum, zaman getirmedi beklediklerimi avuçlarýmda kaldý ýslanmýþ gözyaþlarým
sevemedim vakitsiz kapýmý çalan acýlarýmý gömemedim hiç bir yaþanmýþlýðýmý söylediler þaþýrdým! bugün benim doðum günüm! ve ben! bugün sadece aðladým!
gökyüzünü seyrettim, hüznün gömleði üzerimde ilk defa semada birikmiþ haykýrýþlarým... sessiz çýðlýklar peþimde kabullendim! yazdýðým tüm kýrýklarýmý... hem de bir solukta
itiraz etmedim hayata, bu bir seferlik de olsa, sustum... bu sefer senin dediðin olsun Ey hayat! ben geri çekiliyorum ve sana yeniliyorum bayramýn olsun...
Bugün dogum günüm benim ve ilk hediyen yine bir avuç gözyaþým... !senden hediye
bugun benim doðum günüm ve ben! hep doðduðum güne aðlarým! bilmem ki niye? buðün benim doðum günüm öylesine bir gün iþte!