bir dik dörtgen içerisinde dört teker üstünde bir ýþýk hýzýnda evimin yolunda gidiyorum... boþ Ýstanbul sokaklarý kaybolmuþ insanlarý her yer griye bürünmüþ Ýstanbul kaybolmuþ gidiyorum.... sonsuzla açýlmýþ kapýlar içim boþ bitti duygular her yer griye bürünmüþ Ýstanbul ölmüþ gidiyorum.... aðlamaktan þiþmiþ gözlerimi saklýyor siyah gözlüklerim Ýstanbul yaþýyor ben öldüm kendimi kederlere gömdüm son durak týkandý kulaklarým kör oldu gözlerim geri geri gidiyor ayaklarým tutmuyor ellerim son durak evime geldim
Sosyal Medyada Paylaşın:
rayka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.