Kimin için yazacaðýný bilmeden, kalem ve kaðýda öylece bakmak ne acý gelir insana.. Oysa ne þiirler, ne kasideler, ne gazeller yazmýþtým gözlerine, Kaç uyak’a eklemiþtim adýnýn gizli anlamýný.. Kaç mektup okudum sana, geceleri sen uyurken rüyalarýnda.. Kaç kaleme adýný zikrettirdim yýllar yýllar önce.. Hatýrladýn mý? Üzerine yazdýðým kaðýtlarýn hatrýda mý yok? Peki o ucu kýrýlana dek yazdýðým kalemlerin..? Artýk ne kaleme gidiyor ne telefona, ellerim.. Hangi avucun içinde þimdi, Hangi yanaklarý ýsýtmakta ellerin.. Yazmak, Dýþarýdan bakana öyle basit öyle kolay gelirmiþ ki meðer.. Ama þunu anladým, Yazamaz, yüreði yanmasa, acý çekmese, geçmiþi gözünün önünden gitmezse þairin.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Emreİnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.