Aşk Etimolojisi

gözlerim sessizleþeceði zaman
idare edeceðim
aklýmda kaldýðý kadarýyla gökyüzünün...

bazen acýlaþýyor herkesler her þeyler
ve çok içten yazýlmýþ þiirlerden uzak gülüþün
öyle sahteleþiyor ki zamanla
iç dinginliðime dönüyorum yeniden yeniden...

þimdi çevremde hiç ses yok
sesin de yok
ve yine þimdi ayný anda
en sevdiðim þarkýyla birlikte
düþlüyorum sesini de...

yýldýzlardan çýt yok bu akþam
ay yenikleþmiþ gene küstah bulutlara
þu gerzek mayýs serinliðine aldýrmýyor kimse
bense dert ediyorum hepsini birden
nedense
ve nedense ayný anda...

baðlaçlarý bile kullanmaktan acizleþmiþim
öyle ki yalnýzlaþtýrmýþým zekalý bilgeliðimi
kendimi suçlamýyorum ama
küsmüþsem sevgili olmaya uzak yollara
bütün yollarýn tükendiðindendir...

þu geceye bak yahu
akýl almaz bir hüznün koynunda uyuttu
gerçekleþmeyecek düþlerimi
ve bu nedense
kabusa dönüþtü umutlarýmda ...

deðiþik sözcükler kullanmaya yeltendiysem
bu bilmiþliðimden deðil inan
seni anlatacak bir sözcüðün kalmamasýndandýr
birgün tamamen sustuðumda
yanlýþ anlama beni sakýn
benim için ölmek
seni sonsuz anlatma biçimidir
çünkü ölmek
en güzel artýsýdýr
sonsuz güzelliðine sözcükler yetmeyen bir aþkýn...


bundan sonra insanlýðýn her yeni sözcüðü
seni anlatma çabasý sözlüðüne eklenecek
yeni bir sözcüktür
yani seni sevmek hiç bitmez ki
hiç bitmeyecek ki
aþk dolu sevgilim
seni sevmek her gün yeni doðan çocuklar gibidir
yeni hayatlar yeni huylar yeni ruhlar getirir dünyaya
ben hergün milyon kez ölsem de
sözcüklerim kalýr dillerde
beden eksilir aþk eksilmez
aþkýn nüfus sayýmý yapýlsaydý
insanlýk kurtulurdu
en büyük ayýbýndan...


gözlerini öyle gürültülü kýrpmýþsýn ki
baþým hiç bu kadar güzel aðrýmamýþtý
ve sanki þöyle gürültülü bir edayla konuþsan sevgilim
huzur içinde öleceðim...

yaðmur kaldýrýmlarý yýkar
kýyamam üzerinden geçmeye kesme taþlarýn
sana aðladýðým anlar gelir aklýma
acýrým kendime
acaba derim aþkýn kendisi midir bu
aþk üzerine basmadan geçememe imkansýzlýðý mýdýr
gözyaþlarýnýn ?...


elimde avucumda ne varsa aþka gitti
aþksa yüreðimde kaldý
bir baþkasýna harcadýðýn ömrün
geri çevrilmesi midir aþk
aþk ömrün yalnýzlýðý mýdýr ?...
"sana uzattýðým ömrüm hep elimde kaldý
benden öte ömrümün kalbi kýrýk
benden öte ömrüm yalnýz
korkarým ölümüm de
aþký anlayamadan ve anlatamadan
boþa gidecek
topraðýn tadý buruk
aþk
ölünce gömüleceðin
kimsesizler mezarlýðýnda
üþüyeceðinden korkmak mýdýr ?..."

kahýrlanýr þu görkemli güzelliði mayýsýn
yaðmurdaki kauçuk aðacý anýlaþýr
içtiðimiz çay acýlaþýr dilimizde
çamur içinde kalan sokaðýn tadý umursanmaz olur
çocuklaþmayý sevmek anlaþýlmaz çoðu zaman
sýrta dostça vuran güneþin kahkahasýna saðýrlaþýr hüzünler
aþýk deðilseniz gidin yanýmdan...

aþký araþtýrmanýn kaynaðý yüreðinizdir
kendi yüreðini keþfedemeyen
bilemez baþka yüreklerin sokulgan sýzýsýný da
kendini anlamak keþfetmektir baþkasýndakini
ve bilakis
zamanla ölçülmeyecek hummalý bir çalýþmaydý
sana olan aþkým sevgilim
kendimi tanýmamdý
içimdeki ada sular altýnda kalsa da
bir adý var en azýndan
o "kara" parçasýnýn
"kara sevda"...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: