KADER

Oyuncak oldum kaderin elinde.
Gönlünce oynuyor.
Bazen yerden yere vuruyor.
Bazen alýp duvara çalýyor.
Sormayýn neden kýzgýným diye.
Anlatsam ömrüm yetmez.
Yetmez çünki !
Doðdum doðalý kader ,
Oyun bozanlik yapmak da.
Hep küçük bir çocuk misali davranmak da.
Artýk yoruldum !
Büyüdük diyorum anlamýyor.
Oynuyor ,ben ise oyuncaðý.
Kýrýldý kolum kanadým ,
Kalmadý takaatim ,
Hýrpalandým,param parça oldum.
Anla ne olur kader!
Ruhum uçtu semayla kavuþtu.
Kara günlere karýþtý bedenim.
Sen halen ayný insafsýzsýn.
Sanma ki yýkýlacaðým.
Duvarada çalsan,
Yerden yerede vursan,
Yetmedi etimi kemiðimden de ayýrsan,
Açmayacaðým isyan bayraðý.
Sana galibiyet þerefini vermeyeceðim.
Öleceðim belki ama ,
Sabredip göçeceðim ebediyete de
Tadtýrmýyacaðým o mutluluðu,
Ne sana ne düþmana
Kader barýþamadýk,
Yeniþemedik seninle,
Ama ben beklemesini bilirim.
BÝNNUR DOÐAN.
Sosyal Medyada Paylaşın: