ben seni yarýn sevdim
deniz ekimi mevsim sonu
büyürken nadasa küskün mavilerin
derinleþirken yasak sularýn
öðrenilmiþ yalnýzlýk yangýný
umar gözlerden düðüm atar üþümeye
bakýþa saklanan sancý gizini izler
her hece
her kelime buzdan ülke
sýðýnmacý cümlede küresel yangýn...
Kar – arýyorum
önce külli geçmiþe devrilirken
buzdan gece ateþle öpüþürken...
Ben seni yarýn sevdim
rüzgar coþturan ateþinde
sular daha soðumadan
bakýþýn yedi arþ hâlâ bana
hiç olmadý nefes böyle
duyulmadý...
yar kenarý titremesi sesim
önceden düþen olmuþ belli
ayak sesleri daðýnda yanký
kulaklarým kör yoklamasý
kapalý gözlerim daðýlmýþ mizaca
ah uyuyabilsem
Ben seni yarýn sevdim
bugün unuttum
dünden anlayamazsýn...
ben seni yarýn sevdim
gibi yaþamadan...
Þükran AY