Dile Gelen Bir Ayrılık

Trafiðe takýlan gerçeklerimi beklemek usandýrmýþtý beni,
Beynimde ki yalanlar dýþa vuruyordu artýk.
Gülüþlerimi hapis etmiþtim o beklemelere,
Bir hiç kadar basit ve zordu her þey!
Durmadan dönen þu kýsýr döngüde.
Sözlerimin bini bir paraydý,
Yaptýklarým ise hep arka planda kalýyordu.
Bir koþuþturmaydý;
Ýnsan adý altýn da bir yýðýn kuru kalabalýktý,
Ne yana dönsem çarparým her bir surata,
Ne yana dönsem sana da çarparým o ara!
Zaman daralýyor..
Topla þu maskelerini,
Yüksek ve tozlu raflar da sakladým ben aþký,
Yetiþemiyorum,bir o kadarda kirli.
Býrakýp gitmek gerek seni ve seni..
Yetim bir çocuk gibi.
Býrak göz menzilime girmeyi,
Düþ gözümden yaþlarýmýn tuzaðýna..
Býrak þimþekleri çaksýn aklýmýn en hücrelerine.
Býrak güneþi doðsun duygularýma,
Ver rüzgarý dokunsun avuçlarýma,
Sonra sus;

Susamýþ gibi bana sus.
Özlemiþ gibi aðla iþte,sev ve git!
Bir vedalýk tebessüm kalsýn yanaklarýmda,
Göz yaþlarýmýn gidiþine eþlik ettiði yollarda ,
Bir hoþçakal kalsýn.
Ve bensizliðe doðru ilerledikçe sen..

ELif YýLmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: