Bulgaristan da doðmuþ yýllar önce.
Türkiye’ ye göç etmiþ evlatlýk verilince.
On beþ yaþýnda babasýz kalmýþ ölünce.
Ne çileler ile boðuþmuþ kendince.
Ölür diye göndermiþler askerlik ocaðýndan
Komutanlarý ümidi kesmiþler yaþamýndan.
Üstüne titremiþ annesi tereyaðý ile balýndan
Kendine gelmiþ, þifa bulmuþ Yaradandan.
Adý Selim. Benim babam masmavi deniz gözlü..
Sert görünümlü ,çatýk kaþlý, þefkatli açýk sözlü.
Kalbi memleket hasretinden yanmýþ kor közlü.
Çevresinde çok seviliyordu babam.hep güler yüzlü.
Artýk babam yok.. Yaradanýna kavuþtu.
O an bizim için hayatta her þey boþtu.
Yüzü sanki bize gülümsüyordu çok hoþtu.
Ruhu bedeninden sessizce kainata uçtu:
Sessiz bir Ölümdü onun bu son aný..
Öyle denk getir diki evinde son zamaný.
Yaþatmadý bize,kimseye çileyi buhraný.
Dinleyerek ayrýldý aramýzdan yüce Kuraný.
Bu þiir evladýn babasýna son hediyesi..
Ölüm ayýrdý bizi çýkmýyor artýk sesi.
Sessizce uçup gitti ruhu, ve nefesi.
Geride kaldý onu çok seven bir ailesi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.