Sustum
Sustum
sustum ve savruldum boþ sandallar gibi
Sustukça çoðaldý içimdeki sevdan
Ve tüm þehir sustu benim bu yalnýzlýðýma
Sözlerim deðil gözlerim konuþuyor artýk
Sustukça konuþuyor içimde sevdan.
Hafif hafif sen yaðýyor yüreðime!
Kalbimi kanatýyor ateþ kokan mevsimler
Artýk bu þehre sýðamýyorum bu hüzünle.
Acýlar üþütüyor donuyor mavi bakýþlarýn hülyalarý
Öylesine keskin ki hüzünlü bakýþlarýn oklarý
Aldýrma ateþ kokan mevsimlerin rengine ey sevdam
Umutlarýný ser her sabah gönül sofrana
Ýzini sür apansýz þafaklarda rüyalarýn
habersizce çal kapýsýný umutlarýn
Derin bak gözlerinin içine sevginin sevgilinin
Hasretle her gece kapýsýný çal leylak rengi sevdalarýn
Bin parçaya böl avuç dolusu hüzünlerini
sonsuzluða sakla düþlerini
Haykýr yüzüne son kez hislerinin
.
Umutlarýný gökyüzüne tak kandiller misali
Ve... hala senindir son nefesin senindir de.
ve ben inandým
ben yandým
ben kandým
ve savruldum
ve ben sustum
sustum
"SUSTUM"
Sosyal Medyada Paylaşın:
vakt-i sükut(sıla) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.