Sandığa Saklı Mimozalar

I.

bir gece yürüttüm çocukluðumdan
kuzineli,
ölüm bilmeyen odalarda/öyle ki
daha dedem saðdý

gül renginde nevresimler seren anneler
ve uyku kaçýran
hain sivilce telaþlarý,
küsmeyi öðretirdi
beyaz tenli ilkbahar kýyýlarýnda
pürüzsüz hayatlara


kupa basýlýrdý babanýn kalantor sýrtýna
kýþýn da bir anlamý vardý, hasta olmanýn da
erken biten
yýldýzsýz gökyüzü masallarý gibi,
zýrt diye kesilen elektirikler
ve hatta akmayan musluk sularý..

II.

iþte o zamanlar

titremeyi paylaþýrdým
sonsuzluðu koyardým masaya
o pencereden uçup gitmeyi öðrenirdi
ben de, ilk kuþuma þiir yazmayý


kalbim ýþýktan hýzlý giderken
ve kitaplarým daha sararmamýþ
bir ülke kadar büyük tuvallere çizerdim hedeflerimi

yalnýzca onun adý ikna ederdi beni
ve
yokluðu ,
oyundan ansýzýn atýlmaktý


aþka inanmak istedim oysa daha bir kaç acý yýlým varken
kirli bir temmuz sabahý, bir kaç fantastik macerada
sarý bir sandýða kapattým mimozalarý

geç de olsa anladým
hayat
pipolu,
zengin bir aristokrattý



Çiðdem Parlayüksel



Sosyal Medyada Paylaşın: