Bilmem kaçýncý ýslýktý
Arkandan seslendiðim..
Sýrf rüzgarýn kýzýsýn diye.
Cama çarpýnca anladýn, herþeyin sonsuz olmadýðýný
Sana daha önce de söylemiþtim;
’Ben hiçbir zaman dünyayý bir kadýnýn
bacak arasýndan görmemiþtim’
Oysa sen inadýna
Bacaklarýný göstermiþtin..
’Sütunlarýn celladýdýr depremler’ demiþtim..
Sen daha yukarýlarý göstermiþtin
Sanma ki nadasa býrakacaðým günahlarýmý
Bir dinle rüzgarlarý; bulursun eyvahlarýmý
Ben en çok gözlerinde üþüdüm
Oysa ki güneþ iki mýzrak tepemdeydi
Zahire zamaný..
Kum yanýyordu kýyýsýnda denizin,
Ben üþüyordum gözlerinde
Denize düþenin denizden ýslanacaðý vardýr
Elbette..
Parmak izlerinden tanýdým seni
Suyun üstünde unuttuðun,
Artýk ýslýk çalýp rüzgar bekleyen
Çocuk deðilim avuttuðun..