elais
biz güzgüleriydik tunca boyalý akþamlardý bize kalan
acýmasýz deli deli esen rüzgarlar kurþun misali kuru yapraklar
yýrtýlmýþ
bir gök yüzü bardaktan boþalýrcasýna yaðan yaðmurlar
ateþi sönmüþ külü kalmýþ bir avuç sevda artýðý yanýk türküler...
elais
yüzümüzde hazan artýðý bulaþýk mor hüzünler
umutlar kurumuþ tel tel sarmaþýk aþktan arta kalan...
göðümüzde hiç tanýmadýðýmýz gökkuþaðýydý eksiðimiz
bir de adý bile olmayan yýldýzlarýmýz ve lacivert akþamlarýmýz
o saðnaklardý belki de tenimize deðen soðuk soðuk can suyumuz
iyot kokan dalgalý denizlerimiz ve yakamozlardý bir de eksiðimiz ...
elais...
bulutlar ardýndan bir damla güneþti beklediðimiz titreyerek
tenimize ölgün ölgün deðsin diye avunduðumuz gün kýrýntýlarý
peþinden koþtuðumuz bir damla ýþýktý kollarýnda can bulacaðýmýz...
en güzel þiirimizin
son mýsrasýný yazýyoruz þimdi ýslak ýslak
zemheriler öncesi ayazýnda yanmakmýþ kaderimiz güz gülleriydik güz ve biz elais...
elais her yerde ölüm sessizliði var
mermerlerin lal olmuþ dilinde garip sükun
toprak kokulu kurþuni bir hüzün dökülüyor baþýmýzdan...
doya doya hasretle
mertce sarýldýðýmýz topraðaydý sevdamýz
lavanta kokulu sandýklarda saklý kaldý hiç yaþamadýmýz sevgimiz
sevinçler o eski çocuksu heyecan sokak aralarýnda kaybolup gitti...
elais bu son bozgun anlamýný yitirdi sevinçler
borcumuz sadece dudak kýyýsýna düþecek bir damla tebessüm...
biz hiç
kelebek tanýmadýk nede allý morlu çiçekler cývýl cývýl kuþlar
tutunmadý hiç bedenimize seher vakti yýldýz yýldýz þebnemler...
elais
gam dolu geceler boyu sadece hüzün taþýdýk goncalarýmýzda
boyun büktük bekledik usul usul sesiz sesiz düþen kar tanelerini bekledik..
elais
biz hiç bahar yaþamadýk hazan vakti açan güz gülleriydik
biz elais sevdaya acýyla gülümseyerek doðduk ve susamýþ olarak öldük...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.