Çiçek denen þeyi tanýmýyordu. Bir gün bir dostuna sordu çiçeði. Dostu onu aldý götürdü kýra. Ýlk defa orada gördü çiçeði
Dedi hep bunu mu istemekte yar? Alt tarafý bir ot, ne hikmeti var? Bunun için oldu bütün dünyam dar. Öfkelendi , kýzdý , kýrdý çiçeði.
Dostu dedi: ‘’Hele kalbini yokla. Bir kez olsun sen de çiçeði kokla.’’ ‘’Karýþýrsýn bana’’ dedi ‘’Ne hakla?’’ Çekti silahýný vurdu çiçeði.
Çiçek dile geldi dedi : ‘’Hey þaþkýn. Görürüm öfken çok, bir hayli taþkýn. Ben ki sembolüyüm sevdanýn aþkýn.’’ Dinleyince o da derdi çiçeði.
Çiçekler içinde artýk sarhoþtu. Duygulandý o da coþtu da coþtu. Binlerce toplayýp koþtu da koþtu. Dostun kapýsýna serdi çiçeði.
Dostun eþiðine geldi diz çöktü. Aðladý, sýzladý, göz yaþý döktü. Baktý ki yetmiyor; yüreðin söktü Kalbiyle birlikte verdi çiçeði. Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.