vazgeçiþ
transit bir yolun son duraðý
ne yazýk ki
pembe gözlüðün kirli
çamur yapýþmýþ çolak düþüne
belki
seviþtim geceden sabaha
tanýmsýz suretler abandý üstüme
belki de içtim zil zurna
laf soktum hayata ufaktan
beynim kadýn gibi kalýþlarý özledi
kasýmdan beri
sen
sevdin
ya da irkildin kapýyý çarptýðýn o gün gibi
veya kumral saçlar düþtü göðsüne
bilmedim
sadece bekledim
bu koku
odama yansýyor
çýplak gölgen sýzýyor bacak arama
hasat ettiðin tohumlarýn tarlama giriþ yaparken
diþ etlerim titriyor
dilim damaða yapýþkan
ah keþke
rüzgarýn yönü deðiþse
her sabah perdem sussa sesin misali
þeytan
kýrmýzý pardüsünü al hanemden
içime akýttýðýn zehir eritiyor bedeni
gülme býyýk altý
günahýna ait deðilim boþadým seni
hamlem kalmadý yaþama dair
iþte
son kozumu oynadým
hamlet vari
olmak
ya da olmamak sorun buysa
boþuna...
lamour
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.