kanadı yara alınca ölür kuşlar

sevilmek kadar kutsaldýr özlemek
ve ne tuhaftýr bir gün unuttum demek
ve unutulacaðýný düþünmek
maziden gün çalarak



gözlerinin son emanetiydi yüzüme yansýyan
vefa ma saldýðýn son telaþlarýn
aðlayamadýðým bir ölüm ertesi oyy
morfin yemiþ nöbeti iliklerken ellerime
dudaklarým soðuk
dilim boðuk morg güncesi içmiþti
iliþti göðsüme yaþam ki
ille de sustum
ille de sus malýydým
mecburdum




gün ertesi
ölüm hecesi
yaþam öncesi
hesapsýz bir sýfýrýn kalbinde düðümlendim
saat kayýttan düþen yüzsüz bir hazine
zamana yeminle
akrep ve yelkovaný arasý zehirlendim
düþtü elimden can
yine de yaþadým
ille de yaþamalýydým




özlüyor(d)um




baharýn yüzünde aðlayan güneþ çiçeðim
yaðmuru seviyordu gözlerini güne yumarak
ellerinden tuttuðumuz bu ilk mevsim var ya
göz kýrpýyordu saklanmak için önümüzde
bir Mayýs gecesiydi anne
sus yuttum yiten aþka
oyun baþladý içimizde
koþ geçmiþe umudum durma bura da
bizi o günde yakala




gece saçlarýný neden yolar diye düþündüm hep
yýldýzlar ýþýl ýþýl koþarken el ele karanlýklara
ve tebessümleri yutarken beyaz bir ölüm
yýllanmýþ ayrýlýk yutardý ellerimizi neden
soluðu/n düþerdi sokaðýma
illa sol yanýma
sualsizdim




kalbimin taraçasý boz bulanýk bir nehir gürültüsü
yaðmur çamur bir dünya kopmuþum
boðum boðum karýþmýþ birbirine engin daðlardan eriyen kýþ
ve uzak medeniyetlerden göç eden kuþlar
flu göklerin dilsizliðinde sevdiðim
bir devrim baþlatmýþlar




nefesimi bulamýyorum anne
sevdiceðimi de öyle
bahar mý düþtü içimize desene
yoksa ölmek mi bahtýmýza
sus söyleme
mevsimler doðru konuþmaz bilirsin ya




maviler dökülünce üstüme yaþamýn telaþýnda
diyorum denizleri baðlayýn göz kapaklarýma
kirpiklerim yüklensin tüm eylülleri
serçelerin gözleri hiç açýlmasýn bir daha
yoksa aðlayacak sabahlar su kabarýnca




karýncalar dua baþýnda
su/s taþýyor aþka



bil ki
öleceðiz mutlak anne
bana yarýný sorma bir daha
toprak yaðýyor baþýma
göm(mül)düðüm aþk hakkýna



..

MHD














Sosyal Medyada Paylaşın: