batardý hep önce cam kýrýklarý sonrasýnda gül dikenleri
acýtmazdý canýmý
yokluðun kadar yoksul düþerdim her seferinde...
ýzsýz gece koynuna yýldýzlar koyardý senin hatýrýna
izlemenin seyrine doymayýþýmdý seni yýldýz yapýþým
sen en parlak olandýn odama dolmasa da aydýnlýðýn
gözbebeklerim beklerdi girmen için içime...
bir bir yanýp sönerdin sen
uzak bir þehrin ýþýklarý gibi
þehir sana sen þehirlere göz kýrpardýn kýpýrdamadan
ve ben hiç durmadan izlerdim seni...
dokunamadýðým yanlýzlýðým gibi uzaktýn
uzayýp giden uzanamadýðým bir uzay boþluðunda
iþte bu yüzdendi seni sana veremeyiþim en verimli çaðýmda...
çakýyla açtýðým kalemlerim yanýndaydý kaðýtlar
yazardým seni imlasýz, i mgesiz dolardý sayfa
kaðýttan uçurtmalar yapýþým boþluða atýþým okuman içindi
kimse bilmesede
içi yazýlý olan kaðýttan gemilerimi suda yüzdürüþümü...
gül kurusu karanlýklarda sevdim seni bekleyiþi
bekçi düdükleri bölemedi geceyi
bir kayan yýldýzlar bir
a
y
r
ý
l
ý
ð
ý
n
böldü tenimi ruhumdan
kýr sevdasý bahar baþlangýçý acý bir çoban kavalý türküsü
yýllarda geçse an gibisinden
mevsimsiz bir zamandý gidiþin
iþleyiþindeydi saat yýpranýp yýrtýlýrken takvim
ve ben seni özledim...
cam kýrýðý düþlerim canýmý yaksada
acýtmýyordu eskisi gibi nasýrlaþan yüreðimi
g
i
d
i
þ
i
n
yýrtmýþ atmýþlýðým yoktu geceyi
bir bedendi sadece
düþlerin kaldý hep yanýmda
bir de DÝLEK YILDIZI olan gökteki sen
her gecemde yanýmda göz bebeklerimde içimde kaldýn
sen bilmesende ben karanlýkta görmeye baþladým seni
geceyi bekleyiþim seni görmek isteyiþimdir